...

Zdjęcie odbitki. Idealnie nie jest z różnych względów i być nie musi.

Gwiezdne wojny

Długa noc

Za mało kofeiny by się uczyć, za dużo by zasnąć.

Koreks mam w ręce i sobie nim kręcę

Dziś historyczny moment w moim fotograficznym życiorysie - załadowałam swój pierwszy film do koreksu, zmajstrowałam dziewiczą chemię, w której wywołałam mój very first film. Trzeba przyznać, że jest w tym coś z magii, której nie sposób odnaleźć w wychwytywaniu fotonów przez matrycę cyfraka. Z pewnością częściowo za moją wielką ekscytację całym wydarzeniem odpowiada to, że wszystko jest dla mnie nowe, świeże i mocno odkrywcze, niemniej... jest w tym coś nieuchwytnie wyjątkowego. Gdy zobaczyłam, że jednak cokolwiek pojawiło się na kliszy po wyjęciu filmu z koreksu poczułam radość porównywaną zapewne do zdobywcia Mt Blank, a już z pewnością większą niż po zaliczeniu semestru farmakologii (co warto zaznaczyć, było niemałą ulgą, zważywszy na to, że semestr był pod znakiem aj szkill ju).

Mój zestaw małego narkomana i białe kryształki wywoływacza (to mniejsze) i utrwalacza (to większe). Oraz koreks.

Mierzenie temperatury wywoływacza jest ważne niczym mierzenie temperatury przy stosowaniu naturalnej metody planowania rodziny ;)

Generalnie całe wywoływanie szło gładko, aczkolwiek najbardziej stresującym (jako że najbardziej kluczowym dla całego procesy) punktem było wkładanie filmu do koreksu. Gdy już zabunkrowałam się w izolowanym od wszelkich kwantów energii świetlnej pomieszczeniu, doszłam do wniosku że nie wiem jak wydobyć kliszę z opakowania ;) Piszą w książkach o wszystkim, ale jak się dobrać do filmu to już rzecz prawdopodobnie zbyt trywialna by wspomnieć o tym. Niemniej z drobną pomocą pewnego pomocnika udało się pozbawić film skorupki i umiejscowić w koreksie.

Cośtam się wywołało. Co - to się okaże jutro na stykówkach. Część niestety już widać że niektóre klatki są niedoświetlone/prześwietlone, ale czego się spodziewać po moim marnym Kodaku, wszak siłą woli ekspozycji nie ustawię.

Filmy się suszą na lampie. Ten po prawej to Famopan i wywołał się względnie ok. Ten po lewej do Kodak i jest jakiś dziwny. W ogóle nie wiedzieć czemu przewinął się do końca po cyknięciu 6 klatki, a do tego po wywołaniu ma dziwny brązowawy kolor. Nie mam pojęcia dlaczego. Teoretycznie zastosowałam czas wywoływania odpowiedni dla obu filmów, tak samo utrwalania. Ale wygląda to cokolwiek podejrzanie. Ciekawe, czy chociaż te parę klatek będzie zdatnych do użytku.

Jutro - kierunek ciemnia!!!

Tajemna sztuka niespodzianek

Wczoraj (Mg. ma za parę dni urodziny):
M. do Mg.: Kupiłam Ci prezent urodzinowy.
Ja do M.: Widzę, że jesteś mistrzynią urodzinowych niespodzianek. Tylko nie wygadaj co kupiłaś.
M.: Ależ skąd, nie wygadam. Ma być niespodzianka!!!

Dzisiaj (M. rozmawia z Mg. na temat prezentu dla koleżanki, która również niedługo obchodzi urodziny):
M.: Jak myślisz, co kupić Karolinie? Może kolczyki?
Mg.: Ale ja już wybrałam dla niej właśnie kolczyki...
M.: W takim razie kupię jej torebkę, tak jak tobie.

....

Tajemnej sztuki robienia niespodzianek nie jest w stanie posiąść każdy ;)

I wish you...

...turned the light on so I could blossom.
Przypadkiem znalezione podczas porządków na dysku.

Close your eyes

PS. Od ponad tygodnia męczy mnie jakaś wredna odmiana ptasio-świńskiej grypy o wyjątkowej perfidii i chęci przetrwania, bo gdy tylko czuję się na tyle źle, że myślę o pójściu do lekarza, objawy stają się lżejsze wiec nie idę do lekarza, mimo że jest on bardzo przystojny. Po czym kładę się spać po radosnym dniu nadziei, że oto zdrowieję i już nie będę musiała się przyczyniać do niechybnej destrukcji lasów równikowych poprzez zużywanie kolosalnych ilości chusteczek higienicznych, a w nocy - parafrazując Goyę - kiedy rozum śpi, budzi się infekcja. I tak w kółko. Po drodze zaraziłam już z tuzin niewinnych krewnych i znajomych. Także naprawdę nie obawiałabym się mitologizowanej i demonizowanej świńskiej grypy, bo oto wyhodowałam w sobie dużo gorszy patogen, przy którym świńska grypa to lekkie przeziębionko. Dostaję nawet smsy od Talibów, którzy chcą wykorzystać ten nowy zjadliwy szczep do celów bioterrorystycznych, ale jestem twarda w negocjacjach ;)

KOSZące ogłoszenie

Autor uznał zapewne pragmatycznie, że skoro „dzisiejsze gazety wyścielą jutrzejsze kosze” ogłoszenie warto zamieścić NA koszu.

Mejkap

Sopockie molo

...czyli początek fotorelacji z wypadu do Trójmiasta. Wypad miał podtekst stomatologiczny a charakter wybitnie naukowy (he he) albowiem był to zjazd PTSSu. Kolejne fotki wkrótce.

Nie mów NIC, powiedz mi wszystko

Jako, że powyższe zdjęcie przedstawia dokładnie nic, to przypomniał mi się pewien cytat luźno kojarzący się z nicością. Cytat pochodzi z filmu Allena "Play It Again, Sam" z 1972 roku. Bohater filmu Allan, porzucony przez żonę, nieobdarzony przez naturę niespotykanym magnetyzmem, a wręcz przeciwnie - w kontaktach damsko-męskich przejawiający wyjątkową fajtłapowatość, desperacko pragnie umówić się z jakąkolwiek dziewczyną. Podczas wizyty w muzeum dostrzega urodziwą, choć dość mroczną brunetkę (taką trochę gothic), kontemplującą obraz.

Allan: That's quite a lovely Jackson Pollock, isn't it?
Museum girl: Yes, it is.
Allan:What does it say to you?
Museum girl: It restates the negativeness of the universe. The hideous lonely emptiness of existence. Nothingness. The predicament of Man forced to live in a barren, Godless eternity like a tiny flame flickering in an immense void with nothing but waste, horror and degradation, forming a useless bleak straitjacket in a black absurd cosmos.
Allan:What are you doing Saturday night?
Museum girl:Committing suicide.
Allan:What about Friday night?

Ortografia lekarska

Widać od razu, że nie stoma ;)
Jestem zaniepokojona, co to będzie gdy ów student w przyszłym roku akademickim będzie szukał pokoju w centrum ZabŻa.

Życiowe rady Okesona

W książce Jeffrey'a P. Okesona pt. "Leczenie dysfunkcji narządu żucia i zaburzeń zwarcia" wnikliwy (bo nie wnikliwi w ogóle do tej książki nie zaglądają, czemu się w ogóle nie dziwię) czytelnik może natrafić na jakże interesujący wykresik, przedstawiający zależność napięcia mięśnia żwacza w nocy od stresów przeżywanych w ciągu dnia. Ponieważ stresy przekładają się na wzmożone napięcie mięśni, a to - na występowanie zgrzytania zębami w nocy i zaburzenia w arcyważnym dla egzystencji, psychiki i ładu społecznego stawie skroniowo-żuchwowym, ergo - można wysnuć parę prostych rad przyczyniających się do zniwelowania stresów i ziszczenia odwiecznej utopijnej eudajmonii:
1) nie ma co zabierac się za studiowanie - egzaminy to stresy, ich unikanie - niemniejsze stresy, czyli - nie studiujemy dla naszego własnego zdrowia
2) praca = stres, szukanie pracy=stres, unikamy pracy
2) nalezy unikać szarpanin z ojcem i wypędzania córek z domu
3) w ogóle nalezy powaznie rozważyć posiadanie dzieci, bo albo się do kończy szarpaniną z rodzicami, albo wypędzaniem latorośli, albo ich ciężką chorobą
4) nawet nie myślec o ożenku - rozwód to hiperstres, no way!
5) a najlepiej to wybrać się na wakacje na Hawaje i mieć święty spokój :)

W kamerce

Focimy

Dzisiaj naświetliłam ostatnią klatkę mojego pierwszego czarno-białego filmu. Jeszcze jeden-dwa filmy i zabieram się za ciemniowanie. Nie mogę się doczekać!!!

1 listopad